[an error occurred while processing this directive] คลิ๊กที่นี่ เพื่อทักทายสปอนเซอร์ของเรา
สัตว์เลี้ยงแสนรัก ของเพื่อนๆ ชาว IRC ที่แนะนำกันเข้ามา
ชื่อ :โปเต้ (ขนหยิก ๆ เหมือนขนมโปเต้ครับ) อายุ : 3 ขวบ เพศ ผู้ พ่อกับแม่เป็นพันธุ์ ชิซุ แท้ ของเล่น : ชอบตุ๊กตาทุกชนิดหน้าตาแปลก ๆ สถานที่ที่ชอบไป : ห้างสรรพสินค้าและจังหวัดกาญจนบุรี (บ้านแพริมน้ำของเจ้านายผมเองครับ) ของโปรด : เบคอน ตับบด ไก่ย่าง หัวใจไก่ทอด เนื้อย่าง ทอด เอาแต่มัน ๆ อาหารสุนัข สำคัญที่สุด ทาโร สถานะ : โสด ภาพนี้ถ่ายเก็บไว้เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม 2542 ผู้แนะนำ น้องเบน [email protected] โปเต้ กับที่นอนอันแสนสบาย โปเต้ กับที่นอนอีกแห่ง ปิดช่องแอร์ ผมชอบทึ่สุด โปเต้กับตุ๊กตาตัวโปรด โปเต้ กับของเล่นที่ปักหมอน ผูกจุกทำเท่ห์กันหน่อย ภาพผมกับแม่เจ้านาย มาออกกำลังกายกันเถอะครับ ภาพนี้ผมเท่ห์ไหม นี่แหละ สิ่งที่ผมชอบๆ ระหว่างนายน้อยหนีไปเล่น Jet ผมก็นั่งบอด ลอยไปก็ลอยมา นี่แหละครับ เจ้านายผม (เบน) ลีลาท่า JET SKI ของเจ้านาย พอไหวไหมครับ ประวัติของผมยาวจริงๆ : (ใครที่สนใจความหล่อของผมอย่าเพิ่งหลับนะครับ) 1. ตั้งแต่ผมจำความได้ เจ้านายคนแรกเลี้ยงได้ 2 เดือน แล้วผมก็ได้เจ้านายคนใหม่ แต่ก่อนผมถูกเลี้ยงอยู่บนน้ำ เอ๊ะ เอ๊ะ คงตกใจนะซิผมไม่ได้ลอยน้ำนะผมอยู่บนแพเหนือเขื่อนศรีนครินทร์ ซึ่งเจ้านายคนแรกเลี้ยงพี่น้องและพ่อแม่ ผมจากพ่อกับแม่มา และเดินทางมากรุงเทพ เพื่อมาอยู่กับเจ้านายใหม่ พวกเขารักผมมาก เหมือนกับว่าผมได้เป็นสมาชิกคนสุดท้องเลยและผมก็เดินทางมาถึงบ้านใหม่ ผมเห็นเพื่อนใหม่ที่ตัวใหญ่เยอะแยะเลยผมกลัวจนตัวสั่นเลย ก็ผมตัวเล็กที่สุดนี่ครับและผมก็ได้มาอยู่ในบ้านที่ใหญ่มากมีที่ให้ผมเดินเล่นเยอะแยะแต่ ผมถูกกักบริเวณ แหม ไม่หรอกครับเป็นเพราะเจ้านายเขาไม่อยากให้ผมไปติดเห็บ ติดหมัด เลยให้ผมอยู่แต่บนบ้าน ทำเอาเจ้าเพื่อนๆผมที่อยู่ข้างล่างกับนอกบ้านอิจฉากันใหญ่ เวลาไปไหนพวกเขาก็อุ้มผมไปด้วย (ก็ผมออกจะหล่อนี่ครับ) เจ้านายผมชอบพาผมไปเที่ยวที่นู้น ที่นี่อยู่บ่อย ๆ ผมก็กลับไปที่กาญจน์อยู่บ่อย ๆ แต่ผมไม่เคยกลับไปเยี่ยม พี่ น้องและพ่อแม่ผมเลย 2. ตอนเด็ก ๆ ผมซนมาก ผมเคยต้องเข้าโรงพยาบาลผ่าตัด เป็นเพราะความซนของผมเอง เรื่องก็มีอยู่ว่าผมจะเล่าให้ฟังนะครับ มีวันหนึ่งผมอายุได้ไม่ถึงเดือน เจ้านายของผมได้พาผมไปเที่ยวที่แพ เรื่องมันก็ได้เกิดขึ้นในตอนเช้า ขณะที่พวกเขาก็กำลังหย่อนเบ็ดตกปลากัน ซึ่งพวกเขาใช้เนื้อหมู ที่เป็นอาหารอันโอชะของผม เริ่มนึกออกแล้วใช่ไหม ล่ะครับว่าผมซนอะไร เป็นเพราะความไม่รู้ทันของพวกเขาหรือเป็นเพราะความตะกละของผม ผมก็ได้รับประทานอาหารมื้อเช้าเป็นเนื้อหมูสด ๆ ที่มีเบ็ดตกปลาเกี่ยวเนื้อหมูชิ้นนั้นอยู่ ทันใดนั้นเจ้านายของผมก็คว้าตัวผมทันทีแต่มันก็สายไปเสียแล้วเพราะเนื้อหมูชิ้นนั้นตกลงสู่กระเพาะของผม เหมือนกับว่าพวกเขา ตกผมแทนปลา เท่านั้นแหละเจ้านายรีบพาผมไป กทม ทันที โดยที่ตัวผมยังมีสายเอ็นยื่นยาวออกมาจากปากด้วย แต่ผมยังคงทำท่าเหมือนว่าผมจะไม่รู้สึกอะไรหรือไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วผมก็หลับไป แต่เจ้านายของผมซิรักผมจริงๆ ทิ้งทุกอย่างเพื่อที่จะรีบพาผมไปหาคุณหมอ โดยทิ้งของทุกอย่างไว้ที่แพ ตอนนี้ผมไม่ซน ผมอยู่นิ่งเลยจนกระทั่งถึงกรุงเทพ ผมก็ได้ไปหาหมอประจำตัว x-ray ผมแต่เขาบอกว่าเขาเอามันออกไม่ได้ ผมจึงตระเวนไปตามคลีนิคกว่า 3 แห่งกว่าจะเจอ คุณหมอที่สามารถจะเอาความซนของผมออกมาได้ (ผ่าตัดเลย ผ่าท้องเอาตัวเบ็ดออก) และหลังจากนั้นผมก็เลิก เลิกจริง ๆ นะครับ เลิกตะกละไปเลยแต่กลับกลายเป็นกินอะไรยากไปหมด กินไอ้นี่ไม่ได้ กินไอ้โน่นไม่ได้ จนเจ้านายผมไม่รู้จะเอาอะไรให้ผมกินก็เลย
ชื่อ :โปเต้ (ขนหยิก ๆ เหมือนขนมโปเต้ครับ) อายุ : 3 ขวบ เพศ ผู้ พ่อกับแม่เป็นพันธุ์ ชิซุ แท้ ของเล่น : ชอบตุ๊กตาทุกชนิดหน้าตาแปลก ๆ สถานที่ที่ชอบไป : ห้างสรรพสินค้าและจังหวัดกาญจนบุรี (บ้านแพริมน้ำของเจ้านายผมเองครับ) ของโปรด : เบคอน ตับบด ไก่ย่าง หัวใจไก่ทอด เนื้อย่าง ทอด เอาแต่มัน ๆ อาหารสุนัข สำคัญที่สุด ทาโร สถานะ : โสด
ภาพนี้ถ่ายเก็บไว้เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม 2542 ผู้แนะนำ น้องเบน [email protected]
ผูกจุกทำเท่ห์กันหน่อย
ประวัติของผมยาวจริงๆ : (ใครที่สนใจความหล่อของผมอย่าเพิ่งหลับนะครับ) 1. ตั้งแต่ผมจำความได้ เจ้านายคนแรกเลี้ยงได้ 2 เดือน แล้วผมก็ได้เจ้านายคนใหม่ แต่ก่อนผมถูกเลี้ยงอยู่บนน้ำ เอ๊ะ เอ๊ะ คงตกใจนะซิผมไม่ได้ลอยน้ำนะผมอยู่บนแพเหนือเขื่อนศรีนครินทร์ ซึ่งเจ้านายคนแรกเลี้ยงพี่น้องและพ่อแม่ ผมจากพ่อกับแม่มา และเดินทางมากรุงเทพ เพื่อมาอยู่กับเจ้านายใหม่ พวกเขารักผมมาก เหมือนกับว่าผมได้เป็นสมาชิกคนสุดท้องเลยและผมก็เดินทางมาถึงบ้านใหม่ ผมเห็นเพื่อนใหม่ที่ตัวใหญ่เยอะแยะเลยผมกลัวจนตัวสั่นเลย ก็ผมตัวเล็กที่สุดนี่ครับและผมก็ได้มาอยู่ในบ้านที่ใหญ่มากมีที่ให้ผมเดินเล่นเยอะแยะแต่ ผมถูกกักบริเวณ แหม ไม่หรอกครับเป็นเพราะเจ้านายเขาไม่อยากให้ผมไปติดเห็บ ติดหมัด เลยให้ผมอยู่แต่บนบ้าน ทำเอาเจ้าเพื่อนๆผมที่อยู่ข้างล่างกับนอกบ้านอิจฉากันใหญ่ เวลาไปไหนพวกเขาก็อุ้มผมไปด้วย (ก็ผมออกจะหล่อนี่ครับ) เจ้านายผมชอบพาผมไปเที่ยวที่นู้น ที่นี่อยู่บ่อย ๆ ผมก็กลับไปที่กาญจน์อยู่บ่อย ๆ แต่ผมไม่เคยกลับไปเยี่ยม พี่ น้องและพ่อแม่ผมเลย